Rozdział 31

 CZYTASZ=KOMENTUJESZ!!!

31. „ You are good friend”

Przyszedł do sypialni i położył się koło mnie.

- Co się stało Raven?- zapytał.- Nie udawaj, że śpisz.

- Nic się nie stało.- odparłam.

- Proszę, nie okłamuj mnie.

- Nie robię tego. Zaufaj mi.- wyszeptałam i poszłam spać.

Oczami Huntera:

 Martwię się o nią. Nie jest dobrze. Wyszedłem na szluga. Kiedy stałem tak na balkonie usłyszałem szmer na dachu. Spojrzałem do góry i ujrzałem Andy’ego z papierosem w ustach. Wdrapałem się do niego.

- Nie ładnie palić w tak młodym wieku.- zmierzył mnie.

- A ty to co? Przecież sam jesteś młody.

- Ale mi to nic nie zrobi, a tobie może. Czemu sam tak siedzisz?- westchnął.

- Czasami trzeba samemu posiedzieć, żeby móc pomyśleć.

- A nad czym tak myślisz?- wzruszył ramionami.

- Czy powinienem zostać.- teraz zrozumiałem.

- Niech zgadnę. Pokłóciliście się o coś z Raven.- jego mina dała mi odpowiedź.- Nie możesz od razu odchodzić po jednej kłótni z nią. Ja potrafię się z nią parę razy dziennie pokłócić i jakoś tu jeszcze jestem. Jutro sobie wszystko wyjaśnicie i będzie ok.

- Łatwo ci mówić. To nie jest moja Raven. Zmieniła się…

- Jak to nie jest twoja Raven? To ona się o ciebie martwiła. To ona po ciebie pojechała i cię tu przywiozła. To ona się martwi. To, że trochę się zmieniła nie znaczy, że nie jest twoja. Ona nadal cię kocha.- Spojrzał na mnie z nadzieją.

- Tak myślisz?-  uśmiechnąłem się.

- Nie myślę. Ja to wiem.- przytulił mnie. Na początku byłem zaskoczony, ale potem sam go przytuliłem.

Oczami Dolly:

Cholerny dzwonek do drzwi. Narzuciłam na siebie pierwsze lepsze ubranie. Tack też tak zrobił. Doczłapałam się do drzwi gdzie zastałam dobrze znane mi osoby.

- Wy nie możecie spać?- mruknęłam.

- Jest dwunasta.- powiedział Connor.

- CO?!- spojrzałam na zegar. Tak, jest dwunasta.

- Nie wnikam co wy robiliście.- zaśmiał się Hunter. Po całym mieszkaniu walały się nasze ubrania.

- Przynajmniej to było w mieszkaniu, a nie w jakimś lesie, braciszku.- poklepała go po ramieniu Bee.

- Tristan, weź ją wytresuj, proszę.- zaśmiali się. Tack poszedł po piwa i podzieliliśmy się na damskie i męskie towarzystwo.

- I jak tam wam się żyje?- zapytałam.

- Super.- powiedziała uśmiechnięta Bee.

- W kit.- powiedziała przygnębiona Raven i wyszła zapalić.

Poszłam za nią. Poczęstowała mnie.

- Dzięki. A teraz mi powiedz o co chodzi?- uśmiechnęła się słabo.

- Jesteś dobrą przyjaciółką, Dolly. Ale nie mogę nikomu powiedzieć.

- Rozumiem.- spokojnie paliłyśmy gdy nagle ktoś nas objął od tyłu.

- Buu.- krzyknęli Liam, Zayn i Harry.

- Ale z was debile.- skomentowałyśmy i przytuliłyśmy się do nich.

- Ale za to nas kochacie.- nagle usłyszeliśmy syczenie.  Bo nie mogło być tak dobrze, prawda?

-----------------------

Krótki i nudny;/ Przepraszam, ale nie mam weny ;/ Jutro postaram się dodać nn. Proszę o komentarze.