Rozdział 37

 CZYTASZ=KOMENTUJESZ!!!

37. „ Sisters”

- Chciałabym żebyśmy zaczęły od nowa…

- Pff. Po co?- warknęłam.

- Zrozumiałam, że chcę was odszukać. Chcę, żebyście znów byli częścią mojego życia. Na rodziców już trochę za późno, ale na ciebie…

- Na mnie też jest już za późno, Rachel. Czemu nagle sobie o mnie przypomniałaś?

- Tęskniłam cały czas…- spuściła wzrok.

- I co? Po tylu latach zjawiasz się i liczysz, że wpadnę ci w ramiona i będziemy żyć jak kochające się siostrzyczki?

- Mam dom, mam męża, dwoje dzieci, świetną pracę. Chciałabym żebyś do nas dołączyła…

- HAHA. Myślisz, że zostawię wszystko co mam i przeniosę się do jakiegoś miasteczka w Ameryce?- uniosłam brwi.

- Nie zupełnie w Ameryce… W Australii w Sydney.- zrobiłam wielkie oczy.

- Tym bardziej.- prychnęłam.- Myślałam, że jesteś mądrzejsza.- wyszłam z baru trzaskając drzwiami. Wiem gdzie muszę się udać.

Oczami Raven:

- Jak dzieci.- śmiałam się z mojego chłopaka i braciszka. Bee, Tris, Sue i Con zrobili sobie wypadzik, a ja muszę się użerać z tymi dzieciakami.

- Za to nas kochasz, siostrzyczko.- puścił mi oczko Andy. Ktos zadzwonił do drzwi. Kiedy je otworzyłam zobaczyłam przemokniętą Dolly.

- Wchodź, bo zamarzniesz.- przepuściłam ją. Hunter i Andy mieli właśnie zapasy. Blondyna się skrzywiła.- Nie zwracaj na nich uwagi.- pokręciłam głową i poszłam na górę, żeby dać jej cieplejsze ubranie.- Co ty taka zła?

- Eh, siadaj. To trochę zajmie.- kiedy ona zmieniała odzież opowiadała mi dzisiejszy dzień. Kiedy skończyła miałam szeroko otwartą buzię.

- Żartujesz?

- Oczywiście.- jej głos ociekał sarkazmem.

- Ale z Tack’a frajer, a z niej debilka.

- Cieszę się, że jesteś tego świadoma.- rozległo się pukanie do drzwi.

- Proszę.- do pokoju wparował Styles, który ledwo łapał oddech. Też był cały mokry.

- Co się stało?- zapytała Dolly.

-Mamy problem.- no to ładnie.

Oczami Dolly:

- Trochę jaśniej?

- Mamy problem z rodziną Nesbo. Grozi ci niebezpieczeństwo… Właściwie naszej piątce, ale my sobie poradzimy, a ty nie…

- Co? Czemu?- krzyknęłam.

- Szukają nas. Tylko, że my mamy już doświadczenie i damy radę, a z tobą jest inaczej. Trzeba cię wywieść jak najdalej stąd, bo to są wpływowi ludzie i całe USA jak pewnie Ameryka będą cię szukać.- opadłam na łóżko.- Nie mam pojęcia gdzie można cię zawieść…

- Australia?- zastanowił się i pokiwał głową.

- Świetny pomysł. Znasz stamtąd kogoś.

- Tak i tak się składa, że dostałam dzisiaj propozycję żeby tam zamieszkać.

- Cudnie.

- Ale się nie zgodziłam.- jego uśmiech zniknął.

- A możesz to zmienić?- wzruszyłam ramionami i ruszyłam do drzwi.

- Postaram się.- zatrzymał mnie.

- Nie możesz iść sama.- zanim odpowiedziałam ktoś mnie uprzedził.

- Zajmę się nią.- powiedział Tack i wyszliśmy z domu. Zanim jednak ruszyliśmy do centrum obrócił mnie w swoją stronę. I znów jestem przemoczona.

- Co?- warknęłam. Wpił się w moje usta. Mimowolnie odwzajemniłam pocałunek.

- Już nic.- posłał mi uśmiech. Czas znaleźć Rachel.

                                                   ***

- A co cię podkusiło żeby zmienić zdanie?- zapytała oschle.

- Prawo? Źli ludzie? Wymieniać dalej?- zapytałam z ironią.

- Mam wnikać?

- Nie. Odpowiedz mi, bo nie mam czasu.- kobieta zwróciła się do Tack’a.

- Jak ty z nią wytrzymujesz?- po czym znów do mnie.- Możesz. A twój towarzysz?- zapytała.

- Co z nim?

- Jedzie?- spojrzałam na niego z nadzieją.

- Jadę.- uśmiechnęłam się i pocałowałam go lekko.

----------------------------

Myślę, że jest nienajgorszy, ale i tak przepraszam ;/ Prosze o komentarze z wasza opinią na temat tego wszystkiego, jutro albo pojutrze nn.