Rozdział 43

 CZYTASZ=KOMENTUJESZ!!!

43. „Give me a chance?”

Kiedy tylko znalazłam się w domu, wpadłam Hazzie w ramiona.

- Dziękuję.- szepnęłam.

- Dla mojej siostrzyczki wszystko.- pogłaskał mnie po głowie. – Leć na górę i sobie odpocznij.- uśmiechnęłam się do niego i wykonałam jego polecenie. Szkoda, że jest tylko moim udawanym bratem. Usiadłam na łóżku i zamknęłam oczy. Powinien cierpieć, ale chyba nie aż tak. Skrzywdził mnie, ale chyba Styles trochę przesadził. Ty i to twoje poczucie winy. Eh.

Puk. Puk. Puk.  Westchnęłam.

- Proszę.- otworzyłam oczy i ujrzałam Zayn’a.

- Nie przeszkadzam?

- Nie. O co chodzi?- usiadł koło mnie.

Chciałem cię zapytać…- próbował dobrać słowa.

- O?- uniosłam brwi.

- O to czy… dasz mi szansę?- powiedział cicho.

- CO?- zaskoczył mnie.

- Dasz mi szansę?

- Zayn ja nie wiem co powiedzieć.

- Myślę, że mogłoby nam się udać. Jesteśmy podobni. I pomógłbym ci o nim zapomnieć. I by jeszcze bardziej cierpiał. Co ty na to?- miał rację. Czemu by nie?

- Mogę się zastanowić?- skierował się w stronę drzwi.

- Jak tylko będziesz wiedziała powiedz mi.- puścił mi oczko i wyszedł.

                                                ***

- I co zamierzasz zrobić?- siedziałam z dziewczynami. Raven siedziała jakaś zła. Twiggy i Bee chłonęły każde moje słowo.

- Nie wiem sama. Powinnam się zgodzić?

- Tak- pisnęły tamte dwie. Raven nadal siedziała naburmuszona.

- A ty co sądzisz?- zwróciłam się do niej.

- Rób co chcesz. – powiedziała oschle. I teraz nic już nie wiem…

                                             ***

Rano spotkałam mulata w kuchni.

- Dzień dobry.- przywitaliśmy się uśmiechami.- I jak?- spytał.

- Myślałam o tym dużo wczoraj.

- I?- uśmiechnęłam się.

- Dam ci szansę.- przytulił mnie.

------------------------

Krótki, bo pisany na szybko. I może nie zbyt ciekawy. A wy co sadzicie? Co będzie z tego związku?  Liczę na wasze komentarze. NN jutro postaram się dodać ;p