Rozdział 44

 CZYTASZ=KOMENTUJESZ!!!

44. „ You don’t love him!”

Dni mijały, a ja i Zayn byliśmy razem. Muszę przyznać, że to było dziwne. No, ale co poradzić? Liczę na to, że nam wyjdzie. Kiedy wróciliśmy z naszego wypadu na piwo zastaliśmy naszych lokatorów wraz z Tackiem. Skrzywiłam się na jego widok. Raven skrzywiła się na nasz widok.

- To ja się zbieram.- powiedział Tack do zebranych wstając z kanapy. Ledwo szedł.

- Poczekaj, pomogę ci.- znalazła się przy nim dziewczyna. Objęła go i starali pokonać schody.

- I ty nie jesteś zazdrosny?- zwrócił się Zayn do Huntera.

- Są przyjaciółmi. Wiem, że nic poza tym ich nie łączy- wzruszył ramionami.

- Zayn, mógłbym cię poprosić?- nie czekając na odpowiedź Harry wyszedł na taras. Mulat poszedł za nim.

- Powinnaś pogadać z Tackiem.- doradził mi Tris.

- Niby po co?

- Wyjaśnijcie sobie wszystko zanim wyjedzie.

- Jak to wyjedzie?- zdziwiłam się.

- Wyjeżdża za chwilę do Newton do domu. – westchnęłam i ruszyłam w kierunku schodów.

Oczami Harry’ego:

Czekałem na niego na tarasie. Po chwili znalazł się koło mnie.

- Co chciałeś?- zapytał na luzie.

- Jesteś z Dolly?- przewrócił oczami.

- Jeśli nawet to co?

- Nic, ale chcę cię ostrzec.

- Tak, wiem że jeśli ja skrzywdzę to będę miał do czynienia z tobą. Każdy to wie.- nie przejął się.

- Powinieneś wziąć to do serca.- prychnął.

- Harry, jesteśmy aniołami ciemności. Wyznajemy zło. Łamiemy zasady. Pamiętasz?

- Tak, bo je wyznaczałem.- syknąłem.

- No właśnie. O nią się nie martw. – poklepał mnie po ramieniu i poszedł do domu.

Oczami Dolly:

Po drodze do pokoju napotkałam Raven. Ciągle na burzoną.

- O co ci chodzi?- rzuciłam w jej stronę.

- O gówno.- warknęła.

- Może trochę jaśniej.

- Nikt nie jest zadowolony z tego związku. Nie pasujecie do siebie.- prychnęłam.- Zachowujesz się jak bachor, który się rozstał z „drugą połówką” i próbuje wzbudzić zazdrość.

- A pieprzcie się wszyscy.- krzyknęłam i weszłam do „naszego” pokoju. Kończył się pakować. Spojrzał na mnie podpuchniętymi od sińców  oczami.

- Cześć.- mruknął.

- Cześć.- zapadła cisza.

- Zaraz wyjdę, spokojnie.

- Przyszłam pogadać.- zapiął walizkę i podszedł do mnie.

- Myślę, że wszystko jest jasne. A i jeszcze jedno. TY GO NIE KOCHASZ.- oznajmił i wyszedł zostawiając mnie z pytaniem czy to prawda.

-----------------------

I co sądzicie? Może być? NN dodam do pt. Proszę o komentarze ;p