Rozdział 32

 CZYTASZ=KOMENTUJESZ!!!

32. „What are you doing?”

- Do domu wszyscy!- krzyknął Hazz, wpychając nas do środka. Zamknął drzwi i pojawiły się pierwsze demony i obłąkani

- Andy, Tristan, Connor. Spieprzajcie! – krzyknęła Raven.

- Ale my chcemy…

- Ona ma racje. Musicie uciekać.- potwierdził Hunter. Tamta trójka popatrzyła po sobie i wyszła. Poczwary zaczęły się dobijać i zaraz rozniosą szybę.

- Nie dajcie się zabić. To najważniejsze.- powiedział Harry z przekonaniem. I w tej chwili szyba poszła.

Oczami Raven:

-Co ty robisz Nathaniel?- zapytałam w myślach.

- Spokojnie. Tobie, Hunterowi i Andy’emu nic się nie stanie. Nie musisz się martwić.

- Nathaniel! Ale reszcie też niech się nic nie stanie!

- Tego nie było w umowie.- i poczułam mocny ból, a potem zapadła ciemność.

Oczami Huntera:

- Raven!- krzyknąłem i rzuciłem się do dziewczyny.

- Hunter, zabierz ją stąd i szybko wracaj!- zarządził Styles. Wziąłem ją na ręce i szybko opuściłem pomieszczenie. Na dole stała trójka znajomych mi osób.

- Co jej jest?- zapytał zmartwiony Andy.

- Straciła przytomność. Umiesz prowadzić z tego co pamiętam.- zwróciłem się do Trsia.

- Tak.- podałem dziewczynę Connorowi.

- Plan jest prosty. Zwędzisz jakieś zwykłe auto. Wtopicie się w tłum i bezpiecznie wrócicie do domu i zajmiecie się Raven.

- No banalny. Tylko, że jak mamy je otworzyć i odpalić bez kluczyków?!

- Ja wiem.- odezwał się Andy.- Annabel, to znaczy Raven mnie kiedyś nauczyła. Bułka z masłem.- uśmiechnąłem się.

- To idźcie już.- pogoniłem ich i dumny wróciłem do środka skopać parę tyłków.

Oczami Andy’ego:

- W ciągu dwóch minut uprowadziłeś samochód. To naprawdę coś.- skomplementował mnie Connor.

- Raven potrafi w ciągu niecałej minuty. To dopiero jest wyczyn.- Tristan pędził.

- Powiedz mi, że umiesz hamować zepsutymi hamulcami, a wtedy mi ulży.- powiedział zdenerwowany.

- Tylko nie mów, że są ze…- i wtedy Tristan potrącił człowieka.

- Cholera.- krzyknął.

- Musimy jechać!- krzyknąłem.

- Musimy mu pomóc…

- Chcesz dostać 10 lat za kradzież, zepsute hamulce i wypadek?- ruszył z piskiem opon.

                                                       ***

- Raven, obudź się.- klepałem ją po policzku.- Raven.

- Co?- obudziła się.

- Jak dobrze, że nic ci nie jest.- przytuliłem ją.

- Co ja tu robię?

-Jesteś bezpieczna.

Oczami Dolly:

¾ tych stworów udało się zabić. Reszta uciekła. Teraz jedziemy sprawdzić co z resztą. Przed blokiem stoi policja. Z rozmowy wynikło że zostało skradzione stare auto z niedziałającymi hamulcami.

- Błagam, żeby to nie byli oni.- mruknął Hunter.

                                                       ***

- Nic wam nie jest.- przywitaliśmy się. Tristan siedział cały blady z papierosem, a Connor go pocieszał.

- Coś się stało?- zapytałam, a on nadal patrzył się pusto w przestrzeń.

- Tristan? Wszystko dobrze?- zapytała Bee.

- Nie.- mruknął.

- Co się stało?- zapytał Hunter.

- Chyba zabiłem człowieka…- nastała krępująca cisza.

 ---------------------------------

Krótki i znowu kogoś zabiłam, ale to raczej nikt ważny. Dostałam pomysł  od Zuzi i trochę go zmieniłam. Jak macie jakieś pomysły to piszcie. Liczę na komentarze z opinią. NN jutro ;p