Rozdział 65

CZYTASZ=KOMENTUJESZ!!!

65. „ Brother and sister”

- Gdzie byłaś?- zapytał Harry.

- Na mieście- wzruszyłam ramionami.

- Po co? Powinnaś w taką pogodę siedzieć w domu ze względu na dziecko.- przewróciłam oczami.

- Matkujesz, wiesz?

- Zachowujesz się jak dziecko, wiesz?

- No i dobrze. A i dzisiaj wracam do Newton.

- Na serio chcesz tam wracać? Po tym wszystkim?

- Nie muszę mieszkać w starym mieszkaniu Tack’a lub z aniołami. Mam przyjaciółkę, Cassie. To dzięki niej miałam świetną kryjówkę.- uśmiechnęłam się.

- Nie możesz zostać tutaj?

- Nie mogę. Spokojnie, Harry. Nie zniknę- poklepałam go po ramieniu.

- Zawiozę cię chociaż.

- Nie, nie. Dam sobie radę. Moim zdaniem powinieneś spotkać się z Dianą.

- Z Dianą? Ale po co?- spojrzałam na niego jak na debila.

- Nie mów, że już ci przeszło.

- No nie, ale myślałem, że…

- To źle myślałeś. Do zobaczenia- pocałowałam go w policzek i wyszłam z  domu.

Oczami Raven:

Siedziałam sobie spokojnie w pokoju i odpoczywałam. Hunter’owi dałam wolne. Ktoś zapukał.

- Proszę- w pokoju pojawił się mój brat. Jak ja dawno z nim nie rozmawiałam…- Coś się stało?

- Nie, po prostu nikogo nie ma i nudzi mi się.- usiadł w fotelu.

- Miło- zaśmialiśmy się. Rozejrzał się.

- Hunter jest pedantem?- skinęłam głową- No to się nie dziwię czemu jesteś w takim czystym pokoju. A jak ci się z nim właściwie układa?

- Szczerze? Bardzo dobrze, a tobie z…

- Arianą?

- No właśnie.- uśmiechnął się.

- To dziewczyna ze snów. Nawet nie wiesz jak się cieszę, że ją poznałem.

- Tylko na razie bez dzieci młody- pokazałam mu język.

- No dobra, stara.

- poczochrałam jego włosy- Ej! Wiesz ile je układałem?

- I tak pewnie krócej niż Hunter- i kolejna fala śmiechu.

- Kocham cię siostra. Wiesz?

- Wiem. Ja ciebie też braciszku- przytuliliśmy się.

 ---------------------------

Brak komentarzy mnie dobija, wiecie? Trudno napisać jedno słowo chociaż? Miło... Jutro nn.